Decacorona

…Na een rustige Kerst, waarop onze vrienden elkaar niet voor een verhaal hebben opgezocht, is er weer een aflevering van De Cultuurmuur. Eén voor één verschijnen de leden in beeld. Tanja wil vandaag een verhaal vertellen. “Het was een vreemde Kerst, dat zal voor jullie ook gelden”, zegt ze. “Ik hoorde via-via een verhaal dat zó als kerstverhaal kan doorgaan. Er is één maar… Het Virus speelt wel een rol in dit verhaal, terwijl we hadden afgesproken dat het coronaloze verhalen zouden zijn.” Vrijwel iedereen laat weten dat hen dat niet uitmaakt. Willem knikt ook. "Laat maar horen, we zijn benieuwd".  “Op kerstochtend hoorde ik over de geschiedenis van Ursula die in de Harz in Duitsland woont. Zij is trucker en zat met haar vrachtwagen vast in Hull, Engeland. Zoals jullie weten is Het Virus nogal virulent in Engeland waardoor het moeilijk is om het eiland te verlaten. Samen met nog duizenden vrachtwagenchauffeurs stond zij in de file voor de veerboot. Vlak voor Kerst kregen zij

…”Vrolijke Kerst!” “Fijne Kerst, jongens… en meisjes!” “Hallo, lieve mensen.” Eén voor een verschijnen de vrienden van de Cultuurmuur in kerstige kleren online. Op veel achtergronden zijn de lichtjes van de kerstbomen te zien. Een enkel kind springt achter zijn vader en moeder. Een kat loopt over een toetsenbord en kijkt recht in de camera. In tegenstelling tot alle andere afleveringen verschijnt Willem als laatste in beeld. Hij gaat het verhaal vertellen. “Ja, ik had het jullie beloofd, mensen. Het verhaal en… niet schrikken maar het gaat over Kerst.” Erica tovert een smiley op haar scherm. Karel twee klappende handjes. “Misschien komt het jullie bekend voor”, vervolgt Willem. “Dat kan dan kloppen, want ik heb het niet van mezelf.” “In die tijd kondigde keizer Augustus een decreet af dat alle inwoners van het rijk zich moesten laten inschrijven. Deze eerste volkstelling vond plaats tijdens het bewind van Quirinius over Syrië. Iedereen ging op weg om zich te laten inschrijven, iede

 …”Ja, mensen, nog één dag en dan is het Kerst”, zegt Willem tegen zijn vrienden van de Cultuurmuur. “Laten we dan in ieder geval ook even online komen voor een kort verhaal.” Alle vrienden zijn ermee akkoord. Er zijn veel plannen om met partners, gezinnen of vrienden bij elkaar te komen. Maar alles binnen het mantra van maatregelen. Voordien heeft Jean nog een verhaal in petto. “Voor velen misschien wel een bekend verhaal, maar toch. Het is er eentje uit de Griekse oudheid, maar heeft wel iets met deze tijd te maken.” Hij begint te vertellen: “Prometheus en zijn broer Epimetheus hadden van Zeus de opdracht gekregen om de mens te maken. Zij maakten de man. Maar, omdat die man ongelukkig was, stal Prometheus een brandende toorts uit Olympus en schonk de mensheid het vuur. Zeus vond dit verraad zo erg dat hij de mensheid wou straffen. Om Prometheus en Epimetheus niet te beledigen, deed hij dit niet rechtstreeks. Hij beval Hephaistos om uit water en aarde een vrouw te vormen. Daarna schon

 ...”Het zijn rare dagen”, zegt Louise tegen Hella die in het online vierkantje naast haar blok is verschenen. Hella knikt. “Ja, het is wel een gemeenplaats, maar we leven in een klotetijd. Nu hoor ik dat er een besmettelijke variant van Het Virus is opgedoken, het is kutweer en we moeten binnenblijven”, zegt Hella, grofgebekt als altijd. “Toch was het wel ok dat we gisteren niet bij elkaar kwamen”, vindt Louise. “Ik heb gisteren de hele dag in mijn boek gelezen en hoefde me nog niet druk te maken over een verhaal. Dat heb ik net pas gedaan." Louise staat voor vandaag op de rol om een verhaal te vertellen.  Willem, die zoals de meeste keren de leiding neemt, begroet alle vrienden zodra ze in beeld verschijnen en hun micro en camera aan hebben gezet. “Het woord is aan Louise. Zij zal ons een oud volksverhaal vertellen.” “Er was eens een oude, gierige Franse baron, die een heleboel boerderijen bezat. Al zijn boerderijen werden gemanaged door boeren, die door de baron zelf waren aang

…Onze vrienden zijn op deze mistige zaterdagmiddag vroeg online. Zoals gewoonlijk is Willem de eerste die oppopt. Al snel volgt de rest. De voltallige vriendengroep is er. “Het is vandaag een bijzondere dag”, zegt Willem, "want het is de zestigste keer dat we bij elkaar komen vanwege Decacorona. I k wil vandaag een kort verhaal vertellen. I k herinnerde me deze vertelling vannacht toen ik niet kon slapen.” De vrienden knikken, ze zijn benieuwd. “Een paar jaar geleden is een wijs mens overleden. Ik mis hem nog steeds. Hij vertelde met enige regelmaat parabels, vertellingen en sprookjes met een boodschap. Als hij verhalen vertelde werd het nooit vervelend, gelukkig maar, want moralistische vertellers vind ik al snel drammerig worden. Dit was één van zijn verhalen die hij ergens had opgeduikeld:” “Er was eens een man die zich verbaasde over de dingen die de mensen elkaar vertelden. Zo ook over de hemel en de hel. Mensen hadden het erover dat de hemel een goede plaats was en de he

…Wanneer alle vrienden online zijn, bedankt Willem zijn goede vriend Eric voor zijn verhaal van gisteren. Hij geeft het woord aan Louise.  “Mijn verhaal gaat over een mooie droom”, zegt ze. “Ik vind het een grappig verhaal over een gewonnen weddenschap en, nee, het is niet van mij. Het is een story uit de Toscaanse verhaaltraditie. Ik had geen inspiratie voor een zelfbedacht verhaal.” Louise begint te vertellen:  “Drie vrienden kregen onderdak in een eenzame herberg. De waard zei voordat de vrienden naar bed gingen dat hij niet genoeg eten had voor een gezamenlijk ontbijt van de mannen. "Het spijt me, heren, ik ben door mijn voorraad heen. Ik heb nog wel een homp brood, een stuk worst en een slok wijn, maar dat zal alleen genoeg zijn voor één van u." De vrienden lieten hun plezier hierdoor niet bederven. Ze bedachten een plan voor wie van hen drieën het eten zou krijgen. Wie van hen de volgende ochtend de indrukwekkendste droom, en dat mocht zijn de mooiste of de akeligste, k