Het zevenenvijftigste verhaal
…”Leon, man, ben je er weer?’ Willem begroet Leon die hij vorige week nog fysiek tegenkwam op weg naar zijn werk. Ditmaal geen elleboogtikken, maar vriendelijke blikken via het scherm van de laptop.
Dan is daar ook Karin in beeld. Ze vertelt een heel verhaal tegen twee paar ogen die onbegrijpend kijken. “Unmute”, roepen Leon en Willem tegelijk. “Ja, tuurlijk mensen. Jullie horen me nu, hè? Nou, ik was dus aan het vertellen dat het gisteren op school dramatisch was. De kinderen moest ik voorbereiden op hun online lessen, de viering moest ik erdoor heen jassen dus even geen bekendmaking door keizer Augustus maar gewoon Jozef en Maria die in een stal sliepen, een kindje kregen en veel bezoek ontvingen. Nou, toen de kerstversiering die maar een paar dagen had gehangen weggedaan, de kinderen hun knutselwerkjes in een tasje laten doen, … sorry…sorry…verdomme!...het is ook wat veel allemaal.” Haar treurige litanie wordt onderbroken door Louise. Die wil net wat zeggen als Cath in beeld komt, daarna Sylvie, Eric. Om de beurt verschijnt er iemand in beeld tot de vriendengroep die zich de Cultuurmuur noemt, voltallig is.
Willem neemt het woord. Hij stuurde het appje met de boodschap dat Decacorona weer van start gaat. Elke dag komen de virtuele vrienden weer online samen om een kort verhaal te vertellen dan wel te beluisteren. “Lieve mensen”, zegt Willem. “De tweede lockdown is vandaag gestart. De tijd van live ontmoetingen is weer voorbij. In maart begonnen we Decacorona met het idee om tien weken lang elkaar elke dag een coronaloos verhaal te vertellen. We zijn tot aflevering zesenvijftig gekomen. Dat was op 2 juni toen de lockdown al even voorbij was. Het deed me goed om jullie in die verwarrende en saaie tijd elke dag virtueel te ontmoeten. We hebben nog dertien keer om tot de zeventig keer te komen: tien weken elke dag een ontmoeting maakt zeventig. Daarom vandaag aflevering zevenenvijftig.”
“En morgen aflevering achtenvijftig”, onderbreekt Eric zijn vriend Willem, die hij al van de lagere school-tijd kent en wat minder met het concept getallen heeft. “Ik ga jullie morgen een verhaal vertellen. En laten we nu dan proosten op ons virtuele weerzien en veel mooie verhalen.”…
Reacties
Een reactie posten