Het twaalfde verhaal

...Het duurde tot laat in de avond voordat de hele appgroep online was. Een aantal vrienden was in een heftige discussie over het verhaal van gisteren. Wat hadden de mariniers allemaal nog meer uitgevreten in Azië. Met name Willem en Cath waren het niet met elkaar eens. Totdat Elize Cath eraan herinnerde dat zij vandaag een verhaal zou vertellen:

“Toen Bob en Joanne in de vroege ochtend de haven van Liverpool verlieten met hun motorjacht Ocean Rambler voelde het aan als een nieuw begin. De lucht was helderblauw, de opkomende zon wierp een oranje gloed over de vriendelijk kabbelende golven. Perfect weer voor hun laatste grote vaartocht. Na alles wat er gebeurd was hadden ze immers besloten dat zij het jacht zouden verkopen en beiden hadden ze al tijd vrij gemaakt om samen enkele maanden op wereldreis te gaan. Net als vroeger erop uit met de rugzak en niet weten waar je ’s avonds zult slapen. Joanne verlangde al zo lang terug naar die onbezorgde tijd en de vrijheid alle kanten op te reizen die je maar wilt. Nu de kinderen groot waren en al een tijdje het huis uit, was er buiten hun werk eigenlijk niets dat hen nog aan Engeland bond.

Bob had zijn financieel adviesbureau verkocht en deed alleen nog wat advieswerk in de aandelenhandel voor grote klanten van hem, meestal ook goede vrienden. Jarenlang had hij tien tot twaalf uur per dag gewerkt totdat het conflict met Joanne was losgebarsten. Het is waar, hij had zich misschien wel teveel op zijn werk gefocust en Joanne met de kinderen te vaak aan hun lot overgelaten. Jaar in jaar uit had Joanne haar eigen baan in het onderwijs moeten combineren met de zorg voor de kinderen, het huishouden, de au pairs en het onderhoud van hun grote landhuis met landschapstuin.

Al vaker had zij geprobeerd daarover te praten met Bob, maar die wuifde alles weg met de opmerking dat er toch iemand moest zijn die genoeg geld verdiende om hun luxe leventje te kunnen financieren. Langzaam waren hun levens uit elkaar gegroeid en beiden zochten naar vertier en avontuur om te ontsnappen aan het dagelijkse, eentonige bestaan. Joanne vermoedde al langere tijd dat Bob er geheime relaties op na hield met rijke vrouwen uit zijn klantenbestand. Te vaak was hij ’s avonds niet thuisgekomen, met smoesjes dat hij moest overwerken of nog moest gaan eten of borrelen met belangrijke zakenrelaties. Haar vermoedens kon zij echter niet hard maken en geleidelijk aan was zij eraan gewend geraakt en was zij haar eigen leventje gaan leiden. Met haar werk, de kinderen en, eerlijk is eerlijk, ook af en toe met een romantische escapade met een collega en zelfs een paar keer met de vaders van kinderen uit haar klas. Een van die vaders zag zij in het geheim al een paar jaar op de avond dat zij "naar aerobics" ging. Ze hadden zelfs al besproken dat zij hun toekomst alleen samen zagen, maar lopende zaken moesten eerst afgehandeld worden. Maar toen waren haar twee kinderen het huis uit gegaan, haar werk kon haar niet meer echt boeien en haar geheime relatie gaf te kennen dat hij toch voor zijn eigen vrouw koos. Zij was 59 en had eigenlijk geen idee welke kant zij nu nog op wilde met haar leven. Zij was een depressie nabij.

...'Hij dacht dat thuis alles op rolletjes liep'...

Vorige week, op een zaterdagavond, had zij in een radeloze bui Bob vrij plotseling alles verteld over haar gevoelens en haar geheime leven zonder hem. Hij reageerde furieus, gooide zijn whiskyglas kapot tegen de muur en knalde de deur dicht toen hij het huis uit liep, de tuin in. Nu moest de hele waarheid maar op tafel komen dacht Joanne en ze liep hem achterna. Hoewel hij aanvankelijk weigerde te luisteren probeerde zij voor hem te verklaren hoe dit allemaal zo had kunnen ontstaan. Hoe zij zich in de steek gelaten voelde door hem, dat hij alleen maar oog voor zijn werk had en zich nooit met de opvoeding van de kinderen bemoeid had. Dat zij zich steeds meer was gaan ergeren aan de vanzelfsprekendheid waarmee hij dacht dat thuis alles wel op rolletjes liep. Op zijn beurt schreeuwde Bob dat hij het merendeel van het geld binnen bracht, dankzij hem konden ze zich dit luxe leventje veroorloven en konden de kinderen naar die mooie privé school. En hij had toch voor een au pair gezorgd toen zij weer eens een keer had verteld hoe zwaar het eigenlijk wel niet was voor haar? Hij had er dag en nacht voor gewerkt om hen dit mooie leventje te kunnen bieden. Joanne was nu zo verontwaardigd dat zij hem voor de voeten wierp dat een vriendin van haar op een avond Bob met een chique dame uit het casino had zien komen, behoorlijk aangeschoten en verliefd naar elkaar kijkend. En dat dat vast niet de enige vrouw was waarmee hij het bed in was gedoken. Dat zij de afspraakjes met voor haar onbekende vrouwen in zijn telefoon had zien staan en zelfs een paar avonden naar zijn kantoor was gereden om te kijken of hij daar inderdaad nog aan het werk was. Het gebouw was echter afgesloten en donker geweest. Hoe vaak had hij eigenlijk dit soort leugens verteld en geloofd dat zij erin trapte? Hij vond geen antwoord en liep de tuin uit de straat op; die nacht en de nacht daarna was hij ook weer weggebleven.

Toen hij twee dagen later thuis kwam leek hij redelijk gekalmeerd en had hij – heel ongebruikelijk - zelfs zijn excuses aangeboden. Zijn leven was geleidelijk aan heel anders gaan verlopen dan hij gewenst had, hij had het vertier buitenshuis gezocht omdat de constante druk op het werk hem teveel was geworden. Hij had een uitlaatklep nodig gehad en had haar daar niet mee willen belasten en kwetsen. Joanne speelde nu ook open kaart en vertelde haar kant van het verhaal. Het had haar verbaasd dat zij nu zo open kon zijn over haar leven en ze was nog verbaasder over zijn begripvolle reactie daarop. Na een avond lang praten hadden ze samen herinneringen opgehaald aan hun begintijd samen. De studietijd, hun eerste verliefdheid, de fantastische backpack-vakanties die zij jarenlang hadden gehouden en hun eerste huisje dat zij samen hadden gekocht. Ze kwamen beiden tot de conclusie dat zij alle slechte dingen nu maar moesten zien te vergeten en zich volledig moesten en wilden richten op elkaar. Ondanks alles waren zij immers nog steeds een heel goed stel samen, wat zouden zij zonder elkaar moeten?

In de weken daarna was het plan ontstaan om samen nog eens zo’n backpack-vakantie te ondernemen. Waarom niet? Financieel was het geen probleem en het zou goed zijn voor hun onderlinge band. Het werd weer net zo als vroeger, en allebei verheugden zij zich daar enorm op. Zij hadden de boot verkocht aan een liefhebber van klassieke jachten in Noord-Spanje, en daar voeren zij nu naar toe. Hun laatste reis met de Ocean Rambler. Ze hadden de Franse wateren nu al bereikt. Na de aflevering van de boot zou vanuit Noord-Spanje hun wereldreis beginnen. Alles was geregeld, hun backpacks lagen in een van de kamers benedendeks. Deze laatste reis wilden zij geen gebruik maken van de druk bevaren oostelijke route tussen Frankrijk en Engeland. Zij namen deze keer de meest westelijke route want zij hadden toch tijd genoeg en wilden nog een keer genieten van het fantastische uitzicht over de oneindige oceaan.

Na de lunch was het nog steeds mooi weer, al waren er in het westen nu wel enkele wolkenvelden verschenen. Joanne lag op het voordek te zonnen met een boekje. Stiekem had ze een paar keer naar haar man gekeken, die er nog steeds erg goed uitzag voor zijn leeftijd vond zij. Gespierd, gebruind en slechts wat grijs haar op de slapen. Wat hadden ze samen veel meegemaakt en wat was zij intens blij dat zij nu toch voor elkaar hadden gekozen en dit nieuwe avontuur samen waren aangegaan. Bob had uren aan het roer gestaan en zette de motor nu even af voor een kleine pauze. Hij nam een slok uit zijn flesje water, hij had het warm. Hij bedacht zich ineens dat hij wel zin had om even te gaan zwemmen. Hij trok zijn kleren uit, klom op de reling en (wetend dat Joanne naar hem keek) deed zijn uiterste best om een hele mooie duik te maken in het koele, rustige blauwe water. Het was heerlijk om zo vrij rond te zwemmen. Joanne had hem inderdaad vanuit een ooghoek gade geslagen en bedacht dat zij ook achter hem aan wilde, het koele water in. Ook zij trok haar badpak uit, klom over de reling en wilde in het water springen. Even twijfelde zij, want het was toch nog vrij hoog, zeker zo’n drie á vier meter. Maar zij wilde Bob zo graag verrassen door ook te gaan zwemmen en zij sprong erin. Zij zwom naar hem toe en kuste hem, ze hield nog steeds zo veel van hem.

Bob was ook blij verrast. Die mooie vrouw was toch maar mooi van hem, andere mannen zouden nog steeds jaloers op hem zijn. Ze zwommen en stoeiden samen een tijdje in het heerlijke water. Ze genoten van de vrijheid en van de enorme weidsheid om hen heen. In de verste verten geen boot in zicht. Na een paar minuten wilden zij terug aan boord gaan. 'Je hebt toch wel de touwladder uitgegooid, hè?' In de verte rommelde het ineens, donkere wolken hadden zich samengepakt.” …

Dit verhaal is geschreven door Pierre de Vries

foto: Raining Huang/unsplash.com