De negenentwintigste dag

-
…Het is stil in de onlinegroep. Niemand laat zich in de app zien. Het scherm blijft in de beginstand. In de chat-app daarentegen is het druk. De chats vliegen heen en weer. Niemand lijkt op iemand te reageren. Ieders bericht kruist andermans bericht. “Gatver, stroomstoring”. “Getsie, ik kan niet inloggen.” “Ik heb het gehad met die app, kannie inloggen.” “Hallo, is er iemand in de app of zijn we allemaal moeilijk aan het doen.” “Het is hier donker, kinderen hyper, ik haak af.” “Kaarsen aan, bakkie koffie en toepen. Tot morgen.” “Heb jij nog wat gedaan vandaag?” “Ik ga vroeg naar bed met mijn e-reader.” “Wij gaan wat anders doen.” "Hi, is de corona toegeslagen op het wereldwijde web?"
Martijn stuurt zijn laatste bericht van vandaag: “Mijn verhaal houden jullie tegoed. Doei.”…
foto: privécollectie

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Het vijfenzestigste verhaal

-
Afbeelding
 …Eén voor één vult het scherm zich met de vrienden. Peter heeft een verhaal voor hen in petto. Het is een lang verhaal. Daarom neemt hij meteen het woord zodra iedereen zich heeft gemeld. "Jongens en meisjes, hebben jullie genoeg te drinken en te eten voorhanden? Het wordt een lange zit dit keer", zegt Peter tegen zijn scherm. Hij begint: “Wat een geweldig avontuur had hij beleefd. En wat een gevaarlijk avontuur ook.  Jake Durham werkte al twaalf jaar op de Amerikaanse ambassade in Rusland, in de vestiging in Sint Petersburg. De aanvankelijke blijdschap over zijn aanstelling daar verdween helaas al snel. De eerst jaren waren vrij saai geweest; het dagelijkse werk als ambtenaar bood niet veel variatie, het salaris was matig. Door de jaren heen specialiseerde hij zich langzamerhand tot IT specialist. Maar ook dat begon hem op den duur te vervelen.  Ook privé viel er niet veel te beleven. Sint Petersburg was natuurlijk een mooie stad, maar buiten de musea viel er niet bijst...
Meer lezen

Het vierenveertigste verhaal

-
Afbeelding
..."Ja, hoi allemaal, ik heb geen urban legend, maar wel een weird verhaal. Kan nooit echt zijn. Dat is toch ook ok?". Willem was nog niet online, of hij had al een voorstel voor een verhaal. Wanneer iedereen die er zou zijn online is, steekt hij meteen maar van wal. "Het gaat over hoogmoed komt voor de val.  ‘Wat mag ik er voor u op laten zetten, mevrouw Broega?’  Helga keek de nieuwe secretaresse glazig aan. Ze had haar niet haar kamer horen binnenkomen en het was haar een raadsel waar het meisje het over had.  Nadenkend keek ze voor zich uit totdat de hint opgepikt werd. ‘Sorry, ik ben niet duidelijk. Ik bedoel wat ik op uw visitekaartjes mag laten zetten. Ik heb u toch wel gemaild dat de vormgever morgen wil beginnen met het aanpassen van al het drukwerk in verband met onze nieuwe huisstijl? Ik dacht echt dat ik iedereen een mailtje gestuurd had.’ Had ze een mailtje gehad? Vast wel maar in haar mailbox zaten nog zeker tachtig ongelezen berichten, daartussen zo...
Meer lezen

Het negenenvijftigste verhaal

-
Afbeelding
…Wanneer alle vrienden online zijn, bedankt Willem zijn goede vriend Eric voor zijn verhaal van gisteren. Hij geeft het woord aan Louise.  “Mijn verhaal gaat over een mooie droom”, zegt ze. “Ik vind het een grappig verhaal over een gewonnen weddenschap en, nee, het is niet van mij. Het is een story uit de Toscaanse verhaaltraditie. Ik had geen inspiratie voor een zelfbedacht verhaal.” Louise begint te vertellen:  “Drie vrienden kregen onderdak in een eenzame herberg. De waard zei voordat de vrienden naar bed gingen dat hij niet genoeg eten had voor een gezamenlijk ontbijt van de mannen. "Het spijt me, heren, ik ben door mijn voorraad heen. Ik heb nog wel een homp brood, een stuk worst en een slok wijn, maar dat zal alleen genoeg zijn voor één van u." De vrienden lieten hun plezier hierdoor niet bederven. Ze bedachten een plan voor wie van hen drieën het eten zou krijgen. Wie van hen de volgende ochtend de indrukwekkendste droom, en dat mocht zijn de mooiste of de akeligste, k...
Meer lezen