Het veertigste verhaal

-
...Het duurt even, maar dan is bijna iedereen er weer op het beeldscherm. Taco, de man die de boel deze week bij elkaar houdt, telt drie afmeldingen. Vandaag zal Maartje haar vrienden bezighouden. "Jullie weten dat de lengte van een verhaal kan variëren van een paar woorden tot tja, duizenden woorden. Mijn versie van Decamerone, bijvoorbeeld, telt maar liefst 720 bladzijden, inclusief de inhoudsopgave. Dus dat zijn een heleboel woorden." "En wat ben jij vandaag van plan?", vraagt Taco. "Ik voel een kort verhaaltje aankomen." "Wacht maar af", zegt Maartje.
"Sorry baas, die call
Haal ik niet meer, de afwas
Schreeuwt om mijn aandacht"

"Ja, dat is een heel kort verhaaltje", verzucht Taco. "Dat was het?" Maartje stuurt hem een verbaasde emoticon. "Nee joh", zegt ze daarna. "Dit is een haiku. Je weet wel. Weet iedereen wat de kenmerken van een haiku zijn? Nou ja, ik vertel het toch maar even. Ik heb wiki even bezocht. Daar zeggen ze: 'Haiku is een vorm van Japanse dichtkunst, geschreven in drie regels waarvan de eerste regel 5, de tweede regel 7 en de derde regel weer 5 lettergrepen telt. De haiku drukt, in de klassieke vorm, een ogenblikervaring uit, soms gelinkt aan en geïnspireerd door zen. De haiku is een vingerhoed vol emotie, waarin weinig ruimte is voor ontledingen en benaderende omschrijvingen.' Dus het zijn korte gedichtjes met een vast ritme. Ik heb er nog eentje:" 

Nu ik altijd thuis ben
Schenkt de lepelplant mij plots
Twee witte bloemen

"Ze zijn duidelijk gelinkt aan het vele thuis-zijn en de tijd waarin we leven", licht Maartje toe. "Ik vertel nu de laatste. En dan morgen nog twee. Laat ze maar even inwerken." 

De tafel is te
Klein voor de duizend stukjes
Puzzel op de vloer


...

Deze haiku's zijn door Chris de Vries geschreven.
foto:Tianshu Liu/unsplash.com

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Het zevenentwintigste verhaal

-
Afbeelding
…”Ja, Marian, kom er maar bij. En zet de mic even aan.” Sylvie is al een tijdje online. Ze wil nu wel weten waar iedereen gisteren was. Plop, plop, poc. Stuk voor stuk komen er vrienden bij. Als iedereen er is stelt Sylvie de grote vraag: “Waarom was ik er gisteren alleen?” Willem, voortrekker van het eerste uur, zegt dat het afspraak was. Even een dagje eruit. Er waren mensen die wilden gaan sporten en omdat het mooi weer zou worden, zouden de vrienden niet online komen. “O, ik wist van niets”, zegt Sylvie, “en ik ben nog wel de moderator van de week. Dat doet me denken aan de overdracht. Vanaf morgen mag iemand anders voortrekker zijn. Marian, iets voor jou?” Marian vindt het prima. Zij zou vandaag haar verhaal vertellen. “Het wordt een persoonlijk verhaal. Ik wil jullie meenemen in het mysterie van de duurloop. Veel mensen zitten veel te veel te zitten. Ik hoop dat jullie er iets mee doen.” “Ja, het moest er een keer van komen! We mogen het huis niet uit, alleen de deur uit vo
Meer lezen

Het vierenzestigste verhaal

-
Afbeelding
…Na een rustige Kerst, waarop onze vrienden elkaar niet voor een verhaal hebben opgezocht, is er weer een aflevering van De Cultuurmuur. Eén voor één verschijnen de leden in beeld. Tanja wil vandaag een verhaal vertellen. “Het was een vreemde Kerst, dat zal voor jullie ook gelden”, zegt ze. “Ik hoorde via-via een verhaal dat zó als kerstverhaal kan doorgaan. Er is één maar… Het Virus speelt wel een rol in dit verhaal, terwijl we hadden afgesproken dat het coronaloze verhalen zouden zijn.” Vrijwel iedereen laat weten dat hen dat niet uitmaakt. Willem knikt ook. "Laat maar horen, we zijn benieuwd".  “Op kerstochtend hoorde ik over de geschiedenis van Ursula die in de Harz in Duitsland woont. Zij is trucker en zat met haar vrachtwagen vast in Hull, Engeland. Zoals jullie weten is Het Virus nogal virulent in Engeland waardoor het moeilijk is om het eiland te verlaten. Samen met nog duizenden vrachtwagenchauffeurs stond zij in de file voor de veerboot. Vlak voor Kerst kregen zij
Meer lezen

Het zevende verhaal

-
Afbeelding
… Vandaag gaat Tonny het zevende verhaal vertellen. Precies een week geleden is de app-groep voor het eerst digitaal bijeengekomen om elkaar met verhalen te vermaken. Willem was de afgelopen week voortrekker. Hij regelde het vertelrooster. Nu stelt hij voor dat de komende week een ander groepslid voortrekker wordt. De vrienden kiezen Cath uit als leider van de tweede week.  Het woord is nu dus aan Tonny. Hij brandt om te beginnen, maar nog lang niet iedereen is online. Tonny vertelt aan de mensen die er al wel zijn dat hij zo heeft moeten lachen toen hij dit verhaal hoorde. Dan is iedereen aanwezig en kan hij beginnen. Hij vertelt het verhaal alsof het een theatermonoloog is over een slimme vrouw:   ‘Hallo, u spreekt met het automatische antwoordapparaat van mevrouw Oortwijn. Als jij het bent Natascha, ik kan op dit moment niet opnemen. Ik zit in een zakelijke videoconferentie met Meester De Beer van Maatschap De Beer, Broeckhoven & Prud’Homme. Je weet wel die aardige notaris, d
Meer lezen