Het drieënvijftigste verhaal

…”Nou, dat was weer een opbeurend verhaal gisteren”, zegt een zwart vierkantje onderaan het beeldscherm. Het is Theo en hij heeft de video nog niet aan gezet. “Camera!”, roept zijn buurman tevens voortrekker van deze week, Erik. Theo verschijnt in beeld. “Ja, wat ik wilde zeggen is dat ik het een mooi verhaal vond. Mooie sfeerbeelden. Maar wel een beetje mysterieus. En ik werd er wat somber van. Zo’n moeder die niet meer goed weet wat er gaande is. In het verleden leeft. Grijs en grauw.”

Myra beaamt de mistigheid van het vorige verhaal. Ook zij werd erdoor geraakt. “Je leeft even in een andere wereld. Dat was toch ooit de bedoeling van onze samenkomsten? We wilden even weg zijn uit de dagelijkse praktijk die doordrenkt was van de ziektedreiging, Het Virus. Ik vind het dat het leven van alledag nog steeds in het teken staat van Het Virus. Je kunt geen tweet, krant of nieuwspost lezen of het gaat er wel over. Op televisie, de podcasts…alles heeft er wel een link mee. Het is juist heerlijk om jullie hier te ontmoeten. Coronavrij. Ik hoef even geen mening te hebben of iets te vinden. En even niet bang of nieuwsgierig gemaakt worden.”

“Weet je wat zo toevallig is?”, zegt Louise, “Ik sprak laatst een neuropsycholoog en die zei dat je mentaal gezond kunt blijven door uitdagingen te zoeken in je eigen omgeving. Ga eens iets nieuws doen, was haar advies.” “Namen en rugnummers, graag”, klinkt er uit het kader rechts op het beeldscherm. Het is Roy. “Ik vind dat zo gemakkelijk om maar te roepen dat uit onderzoek iets blijkt. Daar is een hele complot-denk-industrie uit voortgekomen. Pas daar voor op. Wees alert: wie zegt iets, waar blijkt iets uit, hoe is dat onderzoek gedaan, waar is het gepubliceerd, wie heeft het gereviewd. Dus, namen en rugnummers!”

“De naam en het rugnummer is bij mij bekend. Ze heeft heel veel gepubliceerd in peer-review bladen”, zegt Louise en ze vervolgt haar verhaal “Deze psycholoog zei ook dat je niet moet vergeten je te blijven verbinden met anderen. En omdat dat nu fysiek niet kan of in elk geval moeilijk is, moet je op andere manieren de verbinding zien te zoeken. En dat doen wij dus met onze appgroep en raamvertelling.”

“En zo hebben we zelf ons drieënvijftigste verhaal gemaakt”, zegt Willem, voortrekker van het eerste uur. “Het vierenvijftigste vertel ik morgen.”…  

  

foto: Marjolijne Lutke Schipholt