Het drieëndertigste verhaal

…Plok, plok, gemopper omdat er wel geluid maar geen beeld is, plok, plok. Daar verschijnen de vrienden op het beeldscherm. Zo tegen acht uur is iedereen ingelogd, aangemeld en present. Links bovenin praten drie vrienden met elkaar. Rozig van de zon beschrijven ze wat ze gedaan hebben. De tuin was veruit favoriet. In het midden is voortrekker Sylvie opgepopt. Zij zegt dat ze de drie verhalen die afgelopen drie dagen zijn verteld heel mooi en aangrijpend vindt. Taco liet zich al eerder ontvallen dat hij er niet zo veel mee heeft. “Maar iedereen heeft zo zijn familieverhalen over de Tweede Wereldoorlog”, zegt Sylvie. “Mijn grootvader bijvoorbeeld, hij werd ontboden in een grote villa in de provinciehoofdstad waar de Duitsers hun intrek hadden genomen. Ik moet er even bij zeggen dat hij in het stadje waar hij woonde tot de notabelen werd gerekend en in de illegaliteit werkte. Eenmaal op audiëntie bij die Duitsers in die stadsvilla werd hem vriendelijk gevraagd of hij ervoor voelde om burgemeester van zijn stadje te worden. Hij was immers getrouwd met een dochter van het Duitse rijk. Mijn grootvader bedankte voor dit aanbod en ging weer naar huis. Nog geen twee weken later werd de oude alleenwonende vader, die in Duitsland woonde, van mijn grootmoeder opgepakt en in de gevangenis gezet. Zijn schoonzoon had geweigerd op een ‘geweldig’ aanbod in te gaan.” “Och, wat een hufters”, roept Peter. “Wij hebben ook zo’n familieverhaal. Mijn moeder en haar ouders moesten evacueren van de boerderij naar…ja, waarnaar toe? Dat moesten ze maar uitzoeken. Eerst gingen ze van hun woonplaats tussen Arnhem en Nijmegen naar de Achterhoek. Maar dat was geen goed plan, vond het gastgezin. Dus gingen ze weer op de vlucht. Met paard en wagen en mijn grootvader op klompen vetrokken ze naar het Westland. Daar hebben ze de oorlog doorgebracht. Toen ze terugkwamen lagen de aangevreten karkassen van de koeien in de wei.” “Bij ons gaat er ook zo’n verhaal in de familie rond”, zegt Cath. Sylvie grijpt in. Zo veel indrukwekkende verhalen, je zou ze allemaal moeten vertellen. Maar dat kan dan weer niet, want daar is de dag te kort voor. Sylvie geeft het woord aan Michelle die een passend verhaal voor vandaag heeft te vertellen.

“Dit verhaal is al vaker verteld”, zegt Michelle. “Ik heb het ook weer van iemand anders. Maar het is zo treffend voor deze tijd. En misschien wel van alle tijden”:

“De komende herfst, wanneer je de ganzen in een V-formatie ziet overvliegen op weg naar het zuiden, moet je even stilstaan bij wat de wetenschap nog maar kort geleden heeft ontdekt over het vliegen in een V-formatie.

Elke vogel creëert met het slaan van zijn vleugels een luchtkussen voor de andere vogel die vlak naast hem vliegt. Door in een V-formatie te vliegen creëert de hele zwerm een vliegvermogen van meer dan 71%  dan één enkele vogel alleen. Mensen die één richting uit willen en een gevoel van saamhorigheid hebben kunnen hun doel sneller en gemakkelijker bereiken omdat ze het vertrouwen van elkaar hebben.

Als een gans uit de formatie valt voelt het plotseling door de luchtweerstand hoe zwaar het is om alleen te vliegen en probeert zo snel mogelijk weer in de formatie terug te komen. En dan kan hij gebruik maken van het luchtkussen die de gans voorop creëert. Hij vliegt zo lekker mee in de groep.

...Als we het verstand van ganzen zouden hebben...

Als we het verstand van een gans zouden hebben, zouden we in de buurt blijven bij diegenen die dezelfde richting als wij opgaan. Wanneer de voorste gans moe wordt, laat hij zich terugvallen naar achteren en neemt een andere gans zijn plaats aan de kop over. Het is ook voor mensen verstandig om bij een zware opdracht taken om de beurt te doen net als de ganzen die naar het zuiden vliegen.

De ganzen die in een V-formatie vliegen, maken honk-geluiden om de vogels die vooraan vliegen aan te moedigen zodat ze hun snelheid behouden. Wat zeggen mensen als ze achteraan honken? Meestal geven ze commentaar op de voorsten.

Tot slot…. let op…. Als een gans ziek wordt of gewond door een kogel en uit de formatie valt, vliegen altijd  twee ganzen met hem mee. Ze begeleiden hem totdat hij weer op krachten is en verder kan vliegen, of sterft… En alleen dan vliegen ze verder of wachten op een andere zwerm om mee te vliegen naar hun eigen groep.

Als wij het verstand van een gans hebben blijven we bij elkaar om elkaar te helpen te beschermen en samen ons doel te bereiken!”…

Dit verhaal is opgestuurd door Trudi Lutke Schipholt.

Foto: Robin Mathlener/unsplash.com